නිම්සල

නුඹ නැතිව නම් මට ඉන්නට බෑ තමයි අවුරුදු හත අටක් නෑ විසි පහක්, තිහක්. යන්නම හැදුවාට වේදනා විද විද ම

අජන්ත සෙනෙවිරත්නයන්ගේ ග්‍රන්ථ නාමාවලියේ දොලොස් වෙනි දිග හැරුම “පුත් පෙමෙන්” නවකතාවයි. මගේ දැනුම නිවැරදි නම් සුද්ධෝදන රජුගේ චරිතාපදානය ගැන ලියවු

මහ රැ ඇඳ වැතිර නිදි නැතිව අඬ නින්දේ හිඳිමි ඇසේ මට මර හඬින් කිසිවකු යටිගිරියෙන් කැ ගානු

බිම තැබුවෙමි කර තියන් ආ බර පොදිය. ලිහා බලන්නට සිතුණි අවසාන වතාවට තිබුණු නිසාවෙන් බොහෝ වටිනා දේ ඒ තුල

දැන් එතන තුවාලයක් පිරි සුසුම් මධු සරින් සරන අවකාශයක් හිරි ඔතප් වුව බිඳී මුණු නැගෙන ඉසව්වක්

ඉංග්‍රිසි සාහිත්‍යයේ එන කෙනින් කවි-kennings-ඉතා ආකර්ෂණීය කාව්‍ය විශේෂයකි. මෙහි ආරම්භය පුරාණ ඇන්ග්ලෝ සැක්සන් යුගය තෙක් දිව යයි. එහි එන බියුවුල්ෆ්

හන්තාන හඳේ ලප මැකෙනකොට මහරැයේ උලලේණි ඉල්ලුවා ජීවිතය මගෙ දුවේ.

දෙනෝ දහසක් දෙනා..ඇවිද යන එන.. මහා මාවත දිගේ පුරුදු තැනකින වහා ..මතුවී..නොහිතපු ..සැනෙකින.. ඉදිරියෙන් පාර මාරුවෙනු මැන…..

ඔබේ මතකය එන්න එන්නම මිහිර වෙන හින්දා

ඉස්සර ම මතකයෙන් මැදියමෙ ත් නිදි වැරුව ගැස්ම නොදැනෙන හදවතක් නොවෙද ආදරය හිස් ම හිස් ලෝකයක තනි තනි ව අවසඟ